Nałogowo czytam książki. Filtruję je przez swoją wyobraźnię, a o najważniejszych-piszę. Jak lektura może inspirować? Sprawdź
Czy można zgubić przyjaciółkę? Powierniczkę sekretów, współwłaścicielkę tajemnic, mleczną siostrę minionej młodości? Jasne, że tak. Nasze przyjaźnie- jak miłość, mają tylko jeden z czasów: czas przeszły dokonany. Cofnijmy pytanie. Bo trzeba opowiedzieć historię, która ledwie się zaczęła.Jak można zgubić przyjaciółkę?…
Tak mi brakuje Polski przydrożnej, zatrzymania się na chwilę w maleńkich Krynkach na kawę, obowiązkowo „plujkę”, bo baru z ekspresem tam nie ma, w Koszelach, gdzie droga prowadzi przez ciekawską wieś, skorą do plotkowania „do kogo jedzie ten ładny samochód?”….
Czasy z pewnością nie są poetyckie. To bardziej proza życia, jeśli patrzeć na naszą smutna egzystencję. Ale jednak, dostałam od Biura Literackiego kilka tomików znanych i debiutujących poetów. Zacznijmy od Eugeniusza Tkaczyszyna -Dyckiego. Jego wiersze, w tomiku „Gdyby ktoś o…
Nikt nie odlicza tych trudnych dni, więc nie wiem ile czasu siedzimy w zamknięciu. Chociaż można to zrobić,kiedy patrzy się na włosy, paznokcie, rzęsy dziewczyn odciętych od swoich kosmetyczek. Powoli przybieramy naturalny widok, stając się jak przed laty, nieskażone pędzlem…
Bergamo przywitało nam gorącym słońcem października, tak dziwnie było rozpinać kurtkę i zmieniać buty z jesiennych na letnie. Tylko tu możliwe jest cofnięcie w czasie, kiedy wylatuje się z chłodnej Polski i trafia wprost w środek lata. Miałyśmy tu spędzić…
Spokojny, świąteczny poranek skłania do lektury. Odkładałam tę książkę tak, jakbym chciała nie pamiętać o świecie sprzed kilku lat, kiedy leżałam w szpitalu, pod kroplówkami, z niepewnością, lękiem i niepewnym jutrem. Pisałam wtedy pamiętnik, a w nim był zapis wszystkiego,…
Do kogo tęsknię najbardziej, zamknięta tu, w swoim pięknym domu, gdzie wszystko jest tak bardzo moje? Kogo brakuje mi najbardziej? Zadawałam sobie to pytanie przez cały tydzień, krzątając się między gościnnym, gdzie pracuję, a biblioteką, gdzie piszę. I sypialnią, gdzie…
Lubię to światło w bloku na wprost mnie. Czwarte piętro, nad mieszkaniem tylko dach z czerwonej wypłowiałej blachy. Okno, niewidoczne w ciągu słonecznego dnia, wieczorem zaczyna żyć. Najpierw zapala się górna lampa, jakiś cień podchodzi do okna, przestawia na parapecie…
Wczoraj było trudno, słońce schowało się za chmury, świat nie tylko opustoszał, ale też zbrzydł, przestał nas pocieszać jasnością z nieba. Wieczorem wyszłam na szybki spacer, byłam sama, jeśli nie liczyć mężczyzny z psem, który spieszył do domu. Po raz…
Nie wytrzymałam dziś, u progu kwietnia postanowiłam wybrać się na działkę. Świat tu wygląda inaczej, po ogródkach, najczęściej pojedyńczo kręcą się, oglądając kiełkujące roślinki, czasami coś do siebie zagadną. Ale dystans jest zachowywany i prawie wcale nie słyszy się zaproszeń…