Różności od Doroty Sokołowskiej
Jest 17.25. Leżę na Skłodowskiej i wszystko mnie boli. Telefon nie przestaje dzwonić, słyszę ciepły głos, który ciągle odpowiada: „nie, jeszcze nie urodziła”. Natalia nie wyrywa się na świat, może to i dobrze, bo jest chłodny środek września,…
To były wakacje, jak zawsze umówiłam się z Magdą w jednej z knajpek w centrum, w środku Częstochowskiej, jednej z najciemniejszych i ponurych ulic Białegostoku. Nigdy za tą króciutką uliczką nie przepadałam, choć to tam chodziło się do Lejdis, po…
A gdyby tak zostało ci pięć miesięcy, co byś zrobił? Ze swoim życiem, marzeniami, sobą? Co byś zmienił w codziennym rytmie dnia, czy przyspieszył wschód? Opóźnił noc? Przeprosił się z kimś oddalonym, wybaczył? Wrócił zza zakrętu, więcej marzył? Kochał mocniej?…
Jest książka, którą pokochałam od pierwszego zajrzenia. To „Atlas wysp odległych”Judith Schalansky, cudowna podróż i przygoda, zaproszenie i spełnienie, kontemplacja osobliwości świata. Nieśpieszna, zawieszona w metaforze i informacjach zbieranych lekko przez autorkę, która juz we wstępie wyjaśnia dlaczego wybiera się…
Siedemnaście lat temu, pierwszego lipca, około dziewiątej rano postanowiłam spełnić marzenie swojej pięcioletniej córki. Wychowana na serii książeczek o kultowych króliczkach marzyła, by tak jak one ruszyć w podróż pociągiem. Najbliżej były Łapy, więc wyposażone w kredki (króliczki malowały w…
Tak, ten lewy profil miała zdecydowanie lepszy. Ostry, lekko podwinięty w górę podbródek, wysokie, myślące czoło. Doskonale wiedziała, że gdy przymknie oczy, lekko rozchyli usta i ustawi twarz pod sobie tylko znanym kątem zapisze w wyobraźni widza niezapomniany kadr. Wyraz…
„Mój mały, kochany skarbie, od kiedy dowiedziałam się, że jesteś, nie opuszcza mnie radość”-takie słowa zapisały się w pamiętniku 10 stycznia 1995 roku o 10.30. „Jesteś malutką kuleczką, dwoma paskami szczęścia”. Natalia miała wtedy trzy tygodnie i siedziała w…
Jutro moja mama zapadnie w śpiączkę. Jeszcze tego nie wiem, na razie szukam dla niej fotela, żeby mogła wygodnie w nim usiąść, bo szpitalne łóżko jest takie niewygodne. Znajduję w radiu, muszę tylko po programie przewieźć na Skłodowskiej. Kwitną…
Kot. Niektórzy myślą, że to wysłannik z kosmosu. Może nadzwyczajnie długo patrzeć w oczy, jakby prześwietlał i skanował. Potrafi całym ciałem zbierać informacje o tym, co go interesuje najbardziej. Za nic ma żarty niemądrych ludzi, którzy ubierają koty w hełmy…
Nawet imię mają to samo, krótkie, mocne. Jak rozkaz- idź za mną. W chrześcijaństwie znaczy tyle co kamień, skała. Petrus, Piotr. Jeden to baczny obserwator chmur. Lubi ich przepływanie po niebie, ulotność, różnorodność, niepowtarzalność. I to, że ziemskie, w przeciwieństwie…