Różności od Doroty Sokołowskiej
Gdzie hasa dusza mojego kota, który umiera właśnie na moich kolanach? Jest Wielka Sobota, zamiast być wśród ludzi z koszyczkami, siedzimy tu, a z nami trzy psy, dwa na kolanach i jeden kot. Mój. Nie myślę o święconce, dotykam słabnącego…
Najpierw poznałam jego Kacpra. Miał dokładnie tyle samo lat, co moja córka. Lubiłyśmy się położyć do łóżka i zaprosić Kacpra, a razem z nim i jego tatę. Kiedy leżeliśmy razem, Kacper brykał, a Grzegorz tłumaczył jego zachowanie, tak niezdarnie i…
Wszystko zaczęło się od tego, że radio likwidowało blog, który prowadziłam od 2008 roku. Wiem, że cieszył się powodzeniem, ale przyszły nowe czasy. Co zrobić z wpisami, gdzie je przenieść?- myślałam, bo szkoda mi się zrobiło tych zapisków, w których…
Ile masz książek? Gdzie je trzymasz najczęściej? Co robisz z tymi, które przeczytałeś? Które kochasz najbardziej? Czy śnisz o tym, że przeczytałeś już wszystko, co wydrukowano na świecie? Jeżeli czytasz ten fragment mego bloga- należysz do cudownej części Polski (37…
Miesiąc z maleńkim kawałeczkiem dzieli nas od wydarzenia, jakim od kilku lat są Targi Książki w Białymstoku. Powiedzieć, że jest to święto książki- to banał. To raczej przyjemność czytających, którzy mogą wąchać i kartkować, dotykać, niedbale rzucać okiem, zanurzać się…
Ustawili swoje łóżko tuż przy ścianie. Było białe, metalowe, fikuśne zwieńczenie wezgłowia pozwalało na wygodne ułożenie poduszek, tak, żeby mogli razem czytać. Książki zawsze były w ich domu, sięgali po nie chętnie od razu po powrocie do pracy. Katarzyna najbardziej…
Pierwsze kiełki zobaczyłam w malutkim ogródku, jaki założyłam rodzicom. W promieniach słońca grzały się maciupeńkie krokusy, ledwo widoczne listki hiacyntów. Lastriko, granity i piaskowce rozstawione dookoła tłumiły to delikatne, budzące się życie, zresztą „życie” to niewłaściwe słowo na cmentarzu. Była…
Aż trudno uwierzyć, że mija ćwierć wieku. Wtedy był mroźny dzień, temperatura spadła do minus trzydziestu stopni, w dzień było niewiele cieplej. W kalendarzu data już na zawsze do zapamiętania: dwunasty lutego, godzina jedenasta piętnaście. Mogę obejrzeć zdjęcia z tamtych…
Pewnego dnia, a było to tuż po moim prywatnym końcu świata, zauważyłam, że świat się zmienia. Zniknął zielony busz z zaplecza Mazowieckiej, drogę do radia przecięła wielopasmówka, tnąc kasztanowce, które widziałam z okien swego domu. Centrum zrobiło się wielkomiejskie. Zniknęły…
Po kim ona ma te usta? Pełne, jakby stworzone do całowania. Czerwone, prawie karminowe, wypukłe, lekko wydęte, jakby za moment miała rozciągnąć je w szerokim uśmiechu, którym można objąć pół świata. Przyglądałam się tym ustom od tylu lat i nie…