O tym, jak może inspirować życie. Piszę o sobie, myśląc o Tobie. Szukam uniwersum dla naszych historii
Mieszkałyśmy naprzeciwko siebie, kiedy wychylałam się z okna, mogłam zawołać ją po imieniu: Madzik!, bo od zawsze tylko tak do niej mówiłam. Nasze łomżyńskie bloki stały lekko po przekątnej i pamiętam, jakie wrażenie zrobiło na mnie pierwsze, ciemne mieszkanie na…
To będą pierwsze święta, kiedy nie będziemy razem, wirusem porozdzielani w domach spróbujemy spędzić tę drugą Wielkanoc mimo wszystko obok siebie. Wczoraj wysłałam do nich paczkę, chciałam wrzucić mazurek, na znak, że pamiętam, tęsknię, ale w ostatniej chwili kupiłam maseczki,…
Obudził mnie telefon o szóstej trzydzieści. „Pomyłka”- usłyszałam i ktoś natychmiast się rozłączył. Tak zaczęła się Wielkanoc. Zdążyłam ze wszystkim: paczka z indykiem zrobionym tak jak lubi, pikantne papryczki i baranek z czekolady, a w małym plastikowym pudełku jajko,…
Najczęściej przebywam w jasnym pokoju bez ściany. To biblioteka, ze wschodnim oknem, z widokiem na drzewa tuż przy Wiejskiej, moje ulubione miejsce. Zawsze były tu książki, od dwudziestu pięciu lat stoją po obu stronach pokoju dwa wysokie regały, a w…
Tydzień intensywnej pracy za mną, teraz czas na odpoczynek. Codzienna pobudka o czwartej daje się porządnie we znaki, mimo brzasku za oknem i ptaków, które wrzeszczą w pobliskim mini-parku. Dziś więc spałam długo, snem nieprzerwanym, jeśli nie liczyć otwarcia oczu…
Ten list przyszedł dokładnie ósmego marca. Pisała kochanka, na dwóch stronach wymieniając, co z nim robi, jak się razem czują, gdzie będą za jakiś czas. W liście było jej pełno- ja z nim, ja przy nim, w nim, obok niego….
A gdyby tak cofnąć się w czasie, do mroźnego lutego sprzed lat, kogo bym tam znalazła? Myślałam o tym, patrząc na dziewczęce rysy mojej córki. Przyjechała na urodziny i – została na dłużej. Wniosła w moje życie bałagan i radość;…
Kosz był pełen niekompletnych skarpetek, wrzuconych niedbale koszulek ze śmiesznymi stworkami, majteczek tak maciupkich, że dawały się złożyć tylko na dwa. Ubranek pachnących świeżym praniem, ręczników i ściereczek. W tym wiklinowym owalu kumulowało się przyczajone życie rzeczy, za chwilę do…
To była niezwykła data. Odmieniano na wszystkie sposoby dzień drugiego lutego, że można wspak czytać, że to unikalne zestawienie dwójek, że trzydziesty trzeci dzień roku, a do końca roku jeszcze trzy trójki. A to był po prostu dzień moich urodzin,…
To znaczy nie, jeszcze nie dziś. Jutro. To jest niezwykła data, same dwójki i zera, a czytana wspak daje pełnię mojego kruchego życia. Jestem otoczona miłością z tej i drugiej strony, czuję to za każdym razem jak myślę „ja”. Moi…